ผมได้มีโอกาสไปร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่เคยตั้งใจเอาไว้ว่าจะต้องไปให้ได้สักครั้งในชีวิต เป็นร้านขายพิซซ่าของศิลปินท่านหนึ่ง ที่เมื่อก่อนเป็นศิลปินเบอร์แรกในสังกัดเบิร์ดกับฮาร์ท (ค่ายเพลงร่องเสียงลำไย) เคยแต่งเพลงให้กับหรั่ง ร็อคเคสต้า เคยร่วมงานกับคุณมาโนช พุตตาล ในสังกัดมายสโตน เรคคอร์ด และสังกัดสุดท้ายของเขาคือ ค่ายเพลงสนุกนึก ใน จ.พิษณุโลก ผมได้รู้จักศิลปินผู้นี้ผ่านทางบทเพลง “ความรักของศักดา” ที่มีแฟนเพลงบันทึกวีดีโอการเล่นสดของเขาไว้ในยูทูป การร้องและเนื้อเพลงที่สื่อถึงอารมณ์และความหมายออกมาอย่างเต็มที่ของ คุณเอ้ – รงค์ สุภารัตน์ ในคลิปวีดีโอนั้น ทำให้ผมมีโอกาสได้ฟังเพลงอื่นๆ ต่อ ทั้งเพลง กบ อารมณ์ เพื่อน ห้องสุดท้าย และในหลายๆ บทเพลงก็กลายเป็นเพลงที่ผมฝึกเล่นหรือร้องตามได้ในที่สุด ความรู้สึกเดียวของผมคือบทเพลงของคุณเอ้มันสวยงามจริงๆ ครับ และในโอกาสที่เล่มนี้ได้เดินทางขึ้นไปทำงานที่เชียงใหม่ ผมจึงไม่รอช้าที่จะขอไปสัมผัสกับตัวตนจริงๆ ของศิลปินผู้นี้ดูสักครั้ง และนี่คือจุดเริ่มต้นของการเดินทางไป อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่ เป็นครั้งแรกของผม
และวิวทิวทัศน์ข้างร้านพิซซ่าของคุณเอ้ในวันนั้น
ก็น่าประทับใจไม่แตกต่างจากบทเพลงที่ผมเคยได้ฟังเลยทีเดียว
กำลังทำอัลบั้มชุดที่ 5
อัลบั้มของผมถูกทำมา 4 อัลบั้มแล้ว ล้วนต้องทำงานอย่างหนักเท่ากัน ผมสวมวิญาณนักเขียนเพลง ทั้งร้องและต้องเล่นมันเองด้วย ผมเลยมีความผูกพันเท่าๆ กัน อัลบั้มชุดแรกเป็นอัลบั้มที่แจ้งเกิดผมในเวลาไม่เกินหนึ่งเดือน เพลงดังในยุคนั้นคือเพลงอยู่และเพลงห้องสุดท้าย ซึ่งเงื่อนไขของการทำงานก็คือ คุณต้องตั้งใจทำและทำมันด้วยความรู้สึกที่แท้จริง มันก็จะเป็นแรงบันดาลใจที่ดี วรรณกรรมที่แข็งแรงคือวรรณกรรมที่เขียนจากความรู้สึกของเราจริงๆ วรรณกรรมที่มีพลังก็คือวรรณกรรมที่เขียนออกมาจากเรื่องจริง และตราบใดที่เราเปิดรับและยอมรับความจริง นั่นแหละ วันนั้นเราจะรู้ว่าวรรณกรรมนั่นแหละมีคุณค่า ผู้คนจะเป็นคนตอบรับเราเอง และสืบเนื่องจากอัลบั้มแรกนั้น ทำให้เกิดเป็นแรงบันดาลใจให้ผมเขียนเพลงของตัวเอง
หลักในการเขียนเพลง
ในหลายๆ ครั้งคุณต้องเข้าใจเรื่องราวก่อนว่าจะเขียนเรื่องอะไร ต้องชัดเจนกับมัน ต้องเรียงความกับมันเป็นร้อยๆ บรรทัดก่อน แล้วค่อยมาย่อให้เหลือซัก 8 หรือ 12 บรรทัด มีหลายๆ ครั้งที่ผมมาแก้ไขเนื้อเพลงทีหลังเหมือนกัน ว่าเราควรจะเขียนเรื่องนั้นเรื่องนี้ เราเองก็ต้องให้โอกาสตัวเองด้วย และผมจะสะสมรูปแบบการใช้คอร์ดเก็บไว้ในหัว ลองเล่นดูเรื่อยๆ พอเกิดความรู้สึกว่าอยากแต่งเพลง ก็นำมาใช้ได้ง่าย เสมือนมันอยู่ในหน่วยเก็บความทรงจำเราหมดแล้ว เพราะทำนองคือสิ่งที่คุณควรจะมีไว้รองรับ ทั้งรูปแบบของการใช้คอร์ด การเล่น นี่คือในทรรศนะของผม
วิธีการขายเพลง
ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว ผมขายอัลบั้มชุด 3 ราคา 300 บาท ทุกวันนี้อัลบั้มชุด HUG ไม่มีขายแล้ว นี่คือคาถาของผม คุณโปรดมั่นใจด้วยว่าผมเป็นคนที่มุ่งมั่นมาก ถ้าผมทำอะไร ขอบคุณที่เชื่อผม ผมจะมีขายจำนวนเท่านี้ คุณจะซื้อหรือไม่ซื้อ เป็นเรื่องของคุณ ความจริง ความดีงาม วันเวลา จะเป็นสิ่งที่บอกคุณ มีคนเอาอัลบั้มเก่าๆ ของผมไปประมูลขาย คุณว่าน่าแปลกใจไหม มันจบลงที่ 2150 บาท แต่ในความเป็นจริงผมไม่ชอบสิ่งที่เกิดขึ้นนะ ผมปวดร้าว ผมจะได้นำเสนอสิ่งดีๆ ให้ลูกค้าผม ทำโชว์ดีๆ จ้างผมไปเล่นเป็นวง ผมชอบแบบนั้น หรือนี่คือจุดอับสำหรับศิลปินอินดี้อย่างผม (หัวเราะ)
หันหลังให้กับชีวิตคนเมือง
ตอนแรกผมใช้ชีวิตในเมือง แต่งงาน แล้วผมก็รู้สึกว่าไม่ชอบชีวิตแบบนี้ ไม่ชอบอากาศ ไม่ชอบระบบจราจร ความอื้ออึงของเมือง ผมก็เลยกลับมาอยู่บ้านนอกกับภรรยา ที่ อ.หางดง จ.เชียงใหม่ มาทำอาชีพค้าขายกันเล็กๆ น้อย แต่มันล้ม ก็เลยอพยพมาอยู่ที่ตรงนี้ที่ซื้อไว้นานแล้วแทน แรกๆ ผมขายก๋วยเตี๋ยว ขายขนมจีน และข้าวซอยที่เป็นแบบดั้งเดิมเลยนะ เพราะคุณพ่อผมเป็นคนจีนและข้าวซอยก็เป็นอาหารวัฒนธรรมของคนจีนยูนนานด้วย แต่มันก็ไม่ดีเพราะว่าในตลาดก็มี จนผมมารู้ว่าใน อ.จอมทอง ยังไม่มีพิซซ่า ผมก็เลยมาขายพิซซ่าแทน
ร้านพิซซ่าห่านออร์แกนิค
หลังบ้านผมทำการเกษตร ปลูกพืชสวนครัว ผักปลอดสารพิษ แล้วผมก็เลี้ยงห่าน ทุกอย่างทำเป็นแบบออร์แกนิคหมด เพื่อให้ได้วัตถุดิบในการทำที่ดีที่สุด ถ้าผมบอกว่า พิซซ่าของผมเป็นพิซซ่าที่แพงที่สุดในโลก คุณจะเชื่อไหม คุณต้องมีความชัดเจนและมั่นคงในผลิตภัณฑ์ของคุณ ไม่ทำซ้ำแบบใคร แล้วมันจะแข็งแรง ส่วนหลักในการโฆษณาของผมคือ word of mouth หรือการแนะนำต่อแบบปากต่อปาก เช่น ร้านนี่อร่อยนะ บรรยากาศดี เพราะผมรู้คุณค่าของสิ่งแวดล้อมผม ผมรู้คุณค่าของระบบนิเวศผม ผมรู้คุณค่าของสิ่งปลูกสร้างเล็กๆ น้อยๆ ผมรู้คุณค่าของต้นไม้ ของความจริง ให้เขาเข้ามาสัมผัสด้วยตาตัวเอง เขาจะคิดลบหรือคิดบวกอันนี้เราไม่รู้ แต่จงทำดีที่สุด ตรงที่สุด
คาถาในงานบริการ
ลูกค้าผมเดินมาจากวัด เป็นกิโลๆ มาถึงบอกคุณเอ้ขอน้ำกินหน่อย พอเอาน้ำให้กิน ต่อด้วยกินพิซซ่าเสร็จ ขอฟังเพลงอีก แล้วผมก็ขับรถไปส่งให้หน้าวัดเลย สิ่งที่ผมทำนี่มันน่าอับอายไหม ผมว่ามันเป็นการบริการที่คุณทำด้วยใจของคุณ ด้วยสมองของคุณ คุณทำดีเพราะคุณคาดหวังให้เขามีความสุข เขาจะได้รักคุณ อันนี้ก็อีกคือคาถาหนึ่ง บางครั้งฝรั่งมากินพิซซ่าแล้วลืมเอากระเป๋าเงินมา ผมก็บอกไม่เป็นไร อีกครึ่งชั่วโมงเขาก็รีบเอาเงินมาจ่าย ขอโทษขอโพยกัน ผมรู้ว่าเขาเข้าใจความเป็นมนุษย์ ผมถามความรู้สึกของคุณ เวลาคุณไปกินก๋วยเตี๋ยวแล้วลืมเอาเงินมา คุณจะทำยังไง แล้วถ้าคุณไปเจอคนไม่ดี แค่ค่าก๋วยเตี๋ยวก็รุมตีคุณแล้วแบบนี้ มันถูกไหม กินเข้าไปแล้วก็ถ่าย ใครเขาจะอยากขายหน้าบ้าง ถ้ามันไม่จำเป็นจริงๆ
ความสุข ณ ปัจจุบัน
ทุกวันนี้ผมเรียนรู้อย่างหนึ่ง เรียนรู้ที่จะพอใจกับวันนี้ เพราะผมถือว่าผมมีความสุขดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องเข้าเมือง ไม่จำเป็นต้องไปวุ่นวายอีกแล้ว ผมมีความสุขดีกับอากาศ กับทัศนียภาพ กับสิ่งแวดล้อมแบบนี้ ซึ่งมันเป็นอะไรที่มีมูลค่าสูงมาก และผมได้มีเวลาอยู่กับสิ่งที่ผมรัก ได้อยู่กับลูกๆ กับผู้หญิงที่ผมรัก มันก็สุดยอดแล้ว ผมเคยทำร้านอาหารได้เงินทีเป็นล้านๆ แล้วก็เบื่อ เบื่อชีวิตแบบนั้น และผมก็เคยล้มเหลว เพราะงั้นถ้าคุณล้มเหลวก็อย่าเพิ่งตำหนิตัวเอง มันเป็นแค่อาหารจานหนึ่งในชีวิตเท่านั้น จริงๆ ความทุกข์มันก็อยู่กับเราตลอดแหละ วันไหนที่มีความสุขวันนั้นแหละมหัศจรรย์ ถ้าล้มเหลวก็แค่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร เริ่มต้นใหม่ ทำอย่างอื่น ผมเชื่อของผมอย่างนี้นะ
ปลูกฝังให้ลูกๆ รักดนตรี ภาษาอังกฤษ และอาหารที่บ้าน
วิธีการก็คือ ให้เขามองผม สังเกตดูผม ทดลองทำอย่างผม ฟังเพลงอย่างผม ร้องเพลงอย่างผม เด็กๆ ก็จะรับได้โดยธรรมชาติ เพราะความรักและความใกล้ชิดของครอบครัวทำให้เด็กๆ กล้าที่จะแสดงออก รักดนตรี ผมพูดกับลูกเป็น ไทย-อังกฤษ เพื่อที่จะปลูกฝังเขา อย่างตอนนี้พวกการออกเสียงตัว r หรือ th เขาก็ออกเสียงได้สบายแล้ว เป็นฝรั่งไปเลย ขนาดยังไม่ได้เข้าเรียนเลยนะ เหมือนกับการที่คุณให้ลูกไปเรียนโรงเรียนนานาชาติแต่กลับมาบ้านแล้วคุณไม่พูดภาษาอังกฤษกับเขา แล้วเด็กๆ จะไปพูดกับใคร และผมเลือกที่จะใช้ชีวิตแบบนี้ เลยทำให้มีเวลาอยู่กับลูกๆ เยอะ บ้าบอคอแตกกับลูกๆ ได้ตลอด อย่างก่อนนอน ผมก็จะไปเล่นเปียโนยั่วเขา แล้วเดี๋ยวเขาก็ขึ้นมาเล่นกับเราเองแหละ จะไปเคี่ยวเข็ญให้เขาเล่นดนตรีเลยมันก็ไม่ถูก
หากเปลี่ยนแปลงสังคมได้ 1 อย่าง
เปลี่ยนเรื่องระบบดีกว่า ระบบหลายๆ อย่าง แต่มันคงเปลี่ยนไม่ได้ ผมบอกอย่างนี้ ธุรกิจบ้านผมคือขายพิซซ่า มันคือทรัพย์สินทางปัญญาของผม ความสามารถของผม ผมมีสิทธิ์จะหวงแหนมันไว้ไหม ประเทศชาติก็เหมือนกัน พวกเราทุกคนคือเหยื่อ เพราะเขาให้ความคิดพวกเรามา และให้ความยุ่งเหยิงกับประเทศเรามา บังคับให้เราต้องแก้ไขปัญหา ทั้งที่เราก็ปวดร้าวและก็ยุ่งอยู่แล้ว ฐานก็ไม่ดี ระบบก็ไม่ดี แต่ประเทศเราเป็นอย่างนี้ เราต้องรู้จักประเทศเราให้ดี รู้จักกับมันจริงๆ ก่อน อย่างเมื่อก่อน ประเทศไทยมีคลองเยอะมากๆ โดยเฉพาะในกรุงเทพ อยุธยา อ่างทอง และรอบๆ ข้าง ไปไหนผู้คนก็สัญจรทางเรือ อากาศก็ดี สารเคมีก็ยังไม่มี พอฝรั่งเข้าเมืองไทยปุ๊บ ทำทางด่วน มีรถยนต์ ไฟฟ้า เป็นผมก็ต้องบอกว่า ดีๆ มาเลย เพราะนั่นคือความเจริญ แต่คนในยุคนั้นจะมีใครรู้ไหมว่า คลองคือสิ่งที่มีประโยชน์ วิทยาศาสตร์สัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมและสุขภาพขนาดนี้ เห็นไหมว่าประเทศเรามันค่อยๆ โตขึ้นมา ผมรู้ว่าพวกคุณเป็นคนหนุ่มคนสาว พวกคุณจะมีความคิดที่ดีกว่าผม ฉลาดกว่าผม ทั้งเรื่องประเทศชาติหรือเรื่องต่างๆ ผมหวังว่าพวกคุณจะมีความอดทน และคิดทำแต่ในสิ่งที่ดีๆ นะ
