โลกยังคงเป็นสีเทา
สายฝนที่โปรยปรายมาตั้งแต่ตอนบ่ายทำให้สภาพจิตใจของกัญญาหดหู่มากขึ้นไปอีก
ทุกอย่างที่เธอเจอมาในวันนี้มันช่างผิดพลาดไปหมด ตั้งแต่รถติดจนไปเธอไปนัดคุยงานสาย รายงานที่เธอส่งไปมีข้อผิดพลาดสำคัญจนหัวหน้าต่อว่า โปรแกรมที่ทีมเธอดูแลอยู่ก็ล่มต่อหน้าลูกค้า แล้วนี่เพื่อนสนิทเธอที่นัดไปกินข้าวกันตอนเย็นก็ขอยกเลิกเพราะว่าน้องหมาเฟรนช์ บูลด็อก ที่เลี้ยงอยู่ป่วย
สายฝนสีเทาที่ยังคงตกอยู่นี้ช่างเหมือนกับสภาพจิตใจของเธอตอนนี้จริงๆ
กัญญาถือร่มออกเดินเรื่อยเปื่อยริมถนน ในเย็นวันศุกร์ที่ฝนตกแบบนี้คงอีกนานกว่ารถจะหายติด เธอเลยตัดสินใจเดินอย่างไร้จุดมุ่งหมาย อย่างน้อยที่สุดก็คงไม่มีอะไรที่แย่ไปกว่านี้อีกแล้ว
หญิงสาวอดคิดไม่ได้ว่าตัวเธอตอนเด็กคงไม่มีทางเดาได้เลยว่าโตขึ้นแล้วเธอจะกลายมาเป็นโปรแกรมเมอร์แบบนี้ ทั้งๆ ที่แต่ก่อนเธอชอบวาดรูปมากๆ แต่ยิ่งโตไปเธอกลับพบว่าการวาดรูปกลายเป็นสิ่งที่ห่างจากตัวไปทุกที แล้วเมื่อรู้สึกตัวอีกครั้ง…เธอก็ได้กลายมาเป็นโปรแกรมเมอร์เสียแล้ว
ทั้งๆ ที่เป็นสิ่งที่เธอไม่ได้ชอบเลยซักนิด
แต่ในโลกความเป็นจริงไม่ได้มีทางเลือกให้เธอมากนัก การมีงานทำในสภาพเศรษฐกิจแบบนี้ก็เป็นเรื่องที่ดีมากแล้ว ถึงจะเป็นงานโปรแกรมเมอร์ที่เธออึดอัดก็ตาม ด้วยความที่ต้องเขียนโปรแกรมหน้าคอมพิวเตอร์นานๆ ทำให้เธอค่อยๆ หาเพลงต่างๆ มาฟังในระหว่างการทำงาน แล้วเธอก็สะดุดกับเพลงของวงอินดี้วงหนึ่งที่ใช้ชื่อวงว่า Nowhere
เพลงของวงนี้ถูกทำขึ้นง่ายๆ ด้วยนักร้องกับกีต้าร์ตัวเดียว แต่ทว่ากลับน่าหลงใหล เหมือนรวมเอาความเหงาและความอ้างว้างของโลกใบนี้กลั่นออกมาเป็นตัวโน้ต
กัญญาเคยค้นในอินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับสมาชิกวงนี้ แต่ก็ไม่มีข้อมูลเลยแม้แต่นิดเดียว เป็นวงแปลกประหลาดที่เหมือนไม่อยากมีตัวตนอยู่บนโลกนี้เช่นเดียวกับชื่อวงที่ตั้งไว้
บางทีเธอก็รู้สึกว่าไม่อยากมีตัวตนในโลกใบนี้เช่นกัน
เพราะทั้งๆ ที่โลกช่างแสนกว้างใหญ่ แต่กลับไม่มีที่ให้เธออยู่เลยแม้แต่ที่เดียว
เมี้ยว
เสียงแหลมเล็กของลูกแมวตัวน้อยดังขึ้นตรงหน้า กระชากเธอให้กลับมาสู่ความเป็นจริง ตรงหน้าของเธอมีลูกแมวในกล่องกระดาษที่วางหลบมุมอยู่ใต้ชายคาเล็กๆ มันเป็นลูกแมวสีขาวที่ร้องเสียงแหลมราวกับเรียกคนที่ผ่านไปผ่านมา
แต่มีแค่เธอเท่านั้นที่หยุดยืนอยู่ตรงหน้ามัน
แกเองก็ไม่มีที่อยู่ในโลกใบนี้เหมือนกันสินะ
เธอสังเกตเห็นว่ามันกำลังตัวสั่นด้วยความหนาวหรือความหิว หรือไม่ก็ทั้ง 2 อย่าง เธอรู้ดีว่าถ้าปล่อยมันไว้อย่างนี้มันต้องตายอย่างแน่นอน แต่ในตอนนี้เธอไม่อยู่ในสภาวะที่สามารถช่วยเหลือใครได้ แค่อนาคตตัวเองเธอยังไม่รู้เลยว่าต้องยังไงต่อไป
ทว่าแววตาของลูกแมวที่เว้าวอนมาทำให้เธอไม่สามารถก้าวขาเพื่อเดินจากมันไปได้
แต่เธอเลี้ยงมันไม่ได้ ไม่ว่าจะห้องเช่าที่อยู่ก็ไม่อนุญาตให้เลี้ยงสัตว์ แถมเธอก็ไม่เคยเลี้ยงลูกแมวมาก่อนด้วย ต้องทำอะไรบ้าง เธอก็ไม่รู้เลย
มันไม่ใช่เรื่องยากที่จะเดินจากไป ถ้ากัญญาไม่รู้ว่าการที่เธอจากไปในวันนี้ ทั้งเธอและมันจะไม่ได้พบกันอีกตลอดไป
ลูกแมวตัวผอมกระหร่องยังคงร้องเสียงแหลมอย่างเอาเป็นเอาตาย เธอมองมันนิ่ง
โธ่เอ้ย
กัญญาตัดสินใจอุ้มลูกแมวขึ้นมา บนท้องฟ้ายังคงเป็นสีเทาไร้ชีวิตชีวาและฝนโปรยปรายลงมาไม่เปลี่ยน
เธอเพิ่งมาคิดได้ตอนนี้เอง คำว่า Nowhere สามารถอ่านอีกแบบได้ว่า Now here ซึ่งแปลว่า ที่นี่ตรงนี้
ไม่ว่าใครก็อยากมีที่อยู่ของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น บางทีแม้กระทั่งคนที่สร้างเพลงที่เหงาที่สุดในโลกนี้ออกมาก็ยังหวังลึกๆ ว่ามีใครเข้าใจ เช่นเดียวกับเธอและลูกแมวตัวนี้ ถ้าโลกที่ออกจะใจร้ายนี้ไม่เหลือที่ให้เราแล้ว เราก็คงต้องสร้างมันขึ้นมาเอง ไม่ว่าจะเรื่องงาน ความฝัน หรืออะไรก็ตามที
หญิงสาวสบสายตากลมใสของลูกแมวน้อยตรงหน้า
เรามาเริ่มต้นใหม่กันนะ
ทั้งแก…แล้วก็ฉันเลย
