เมื่อสิบนาทีก่อนเหมยกำลังเป็นคนที่ยุ่งที่สุดในโลก
แต่ตอนนี้เธอน่าจะเป็นคนที่ว่างที่สุดในโลกเช่นกัน
หญิงสาวกำลังนั่งเอนหลังบนเก้าอี้ในห้องที่มืดสนิท ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้เปิดไฟ หากแต่ตอนนี้ไฟกำลังดับอยู่ ก่อนหน้านี้ไม่นานนักเธอกำลังทำแผนงานอย่างคร่ำเคร่งเกี่ยวกับนักร้องหนุ่มคนล่าสุดของทางค่ายเพลงที่จู่ๆ ก็โด่งดังขึ้นมาจากอัลบั้มอินดี้ที่แอบทำอย่างผิดคาด เพลงของเขาฮิตในหมู่วัยรุ่นอย่างรวดเร็ว แผนก PR อย่างเธอเลยต้องมาวางแผนกันใหม่ พร้อมๆ กันกับในมือถือก็กำลังคุยกับกลุ่มเพื่อนเก่าในห้องแชทเรื่องจะไปงานแต่งงานเพื่อนสาวร่วมห้องคนหนึ่งตอนมอปลายในวันพรุ่งนี้
งานหลักและงานรองมากมายมักถาโถมเข้ามาจนทำเอาหญิงสาวหัวหมุนอยู่เสมอ โลกเราเดี๋ยวนี้ช่างหมุนเร็วเสียเหลือเกิน เพียงแค่ยืนหยัดต่อกระแสข้อมูลที่เชี่ยวกรากในแต่ละวันโดยที่ไม่เหน็ดเหนื่อยก็แย่แล้ว ด้วยการงานของเธอยิ่งทำให้เหมยต้องรีบเร่งขึ้นไปอีก เพราะในยุคออนไลน์แบบนี้ ทุกอย่างล้วนแข่งกันที่หลักวินาที
แต่ทว่าตอนนี้เธอกำลังนั่งอยู่เฉยๆ เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน
หลังจากไฟดับทุกอย่างกลับมาสู่ความเงียบและไร้การเคลื่อนไหวในทันที ไม่มีแม้เสียงแอร์ที่เธอได้ยินประจำ มีเพียงโทรศัพท์มือถือที่จอเรืองแสงซีดๆ แต่ว่าตอนนี้เธอยังไม่อยากที่จะหยิบมันขึ้นมาดู
เธออยากดื่มด่ำกับความเงียบนี้อีกซักนิด
หญิงสาวเพิ่งรู้สึกได้ตอนนี้เองว่าชีวิตเธอเกี่ยวพันกับเทคโนโลยีมากมายเสียจนเพียงแค่ไฟดับ ก็แทบจะตัดขาดเธอออกจากทุกอย่างที่คุ้นเคย ในโลกที่ไร้ซึ่งแสงสว่างนี้ระยะห่างดูจะทอดยาวสมกับที่มันควรจะเป็น เฉกเช่นความคิดถึงและความเปลี่ยวเหงาเริ่มทำงานอย่างขยันขันแข็ง
ดูเหมือนว่าไฟไม่ได้ดับแค่บ้านเธอหลังเดียว เพราะนอกหน้าต่างไฟที่บ้านหลังอื่นและบนถนนก็ดับเหมือนกันหมด เธอเพิ่งสังเกตเห็นเป็นครั้งแรกว่าในค่ำคืนนี้ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมู่ดาวมากมายราวกับละอองระยิบระยับเต็มท้องฟ้า
เราเลิกมองดูดาวตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
เมื่อสมัยยังเด็ก เหมยจำได้ว่ามักจะนั่งดูดาวที่สวนหลังบ้านกับสุนัขพันธุ์เซนต์ เบอร์นาร์ด ที่มีชื่อว่า บิ๊ก อยู่เสมอ ในตอนนั้นอากาศดูเหมือนจะดีกว่านี้ ท้องฟ้าก็ดูจะใสกระจ่างกว่าตอนนี้ ยามค่ำคืนหากเป็นคืนฟ้าเปิดจะสามารถเห็นดวงดาวมากมาย ถ้าจำไม่ผิดเมื่อก่อนเธอสามารถดูหมู่ดาวเป็นด้วยนะ
ไม่รู้ว่าบิ๊กจะสามารถมองเห็นดาวได้หรือไม่ แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอที่ขึ้นเรียนชั้นมัธยมปลาย ชีวิตที่มีเรื่องราวมากขึ้นทำให้ค่อยๆ เผลอทิ้งบางสิ่งที่คิดว่าไม่สำคัญลงไป เธอไม่ได้มองท้องฟ้าเพื่อหาดวงดาวอีกแล้ว เธอเล่นกับบิ๊กน้อยลง จนกลายเป็นแม่ของเธอเป็นคนคอยดูแลมากกว่า แล้วในที่สุด ในปีที่ 14 ของชีวิตมัน บิ๊กก็ได้จากเธอไปตอนที่เธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปี 1 พอดี
นับตั้งแต่นั้นมานี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายๆ ปีเลยทีเดียวที่เธอได้มาดูดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนอีกครั้ง
ในฟ้าที่ระยิบระยับไปด้วยหมู่ดาวนี้ บิ๊กได้กลายเป็นดาวดวงไหนกันนะ
ตอนที่ดูดาวด้วยกันกับบิ๊กสมัยก่อน เธอคาดหวังว่าจะได้เห็นดาวตกเสมอเพื่อจะได้ขอคำอธิษฐาน ซึ่งตอนนี้เธอก็ลืมไปแล้วว่าสมัยนั้นเธออยากขอว่าอะไร แต่สิ่งที่จำได้แม่นยำคือเธอยังไม่เคยเจอกับดาวตกเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ถ้ามีดาวตกตอนนี้ เธอจะอธิษฐานอะไรดี
ถ้าเป็นไปได้เธออยากย้อนเวลากลับไปเพื่อดูแลบิ๊กให้ดีกว่านี้ อย่างน้อยมันก็น่าจะมีความสุขมากขึ้นก่อนที่จะจากไป เธอจำได้ว่าตอนหลังๆ ที่มันแก่แล้ว มันได้แต่นอนเหงาๆ อยู่ตัวเดียวภายในบ้าน เพราะว่าลุกขึ้นมาหาเธอหรือเล่นแบบแต่ก่อนไม่ไหวแล้วนั่นเอง
แต่มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
แล้วในตอนนั้นเอง เธอมั่นใจว่าไม่ได้ตาฝาด บนท้องฟ้าที่มืดมิดราวกับผ้าไหมสีดำสนิทที่แต่งแต้มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับนั่น มีดาวตกพาดผ่านไป
เหมยรู้แล้วว่าจะอธิษฐานอะไรดี
ไม่ว่าบิ๊กจะอยู่ไหน ไม่ว่าจะอยู่บนสวรรค์ หรือกลายเป็นดาวบนฟ้าไปแล้วก็ตาม
ขอให้บิ๊กมีความสุขมากๆ ตลอดไป
นี่เป็นคำขอครั้งแรกกับดาวตกของเธอ
และจะเป็นคำขอเดียวของเธอตลอดไปเช่นกัน
