ไมโล

หลายคนที่ติดตามเพจ “กาแฟดำไม่เผ็ด” ก็จะเห็นเราวาดรูปเด็กผู้หญิงกับเจ้าหมาสีน้ำตาล ทำโน่นนี่ด้วยกันเสมอ บางคนสงสัยว่าหมาตัวนี้มีตัวจริงหรือเปล่า

.
“ไมโล” ไม่ใช่เครื่องดื่มนะ ไมโลเป็นหมาของเรา จะว่าไปไมโลก็ไม่ใช่หมาของเราอีกนั่นแหละ ไมโลเดิมอยู่บ้านตรงข้ามบ้านเรา วันหนึ่งเมื่อนานมาแล้วมาวิ่งเล่นที่บ้านเราจนติดใจ เลยพยายามมุดรั้วมาบ้านเราเมื่อสบโอกาส มาบ่อยจนเราเกรงใจเพื่อนบ้าน เเต่เมื่อเราปิดประตูรั้ว ไมโลก็จะมานอนเอาหัวกับเท้าแหย่เข้ามาใต้ประตูรั้วทุกครั้ง

นานวันเข้าไมโลก็มาอยู่กับเรา เป็นหมาที่เข้านอกออกในได้ในทุกส่วนของบ้าน และถึงกับมานอนในห้องนอนกับเรา มันจะมานอนหมอบหลังเก้าอี้ทำงานของเรา ไมโลกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราตั้งแต่นั้นมา

 

ไมโลเป็นหมาพันทาง คงผสมมาหลายพันธุ์ มีสีน้ำตาลไล่เฉดอ่อนแก่ หน้าตาออกไปทางโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ เป็นหมาไม่ดุแต่หวงพื้นที่กับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ และชอบไล่จับหนู ซึ่งไมโลคงเข้าใจว่าการไล่จับหนูคืองานของมัน เวลาพ่อรื้อของในโรงรถไมโลจะชอบมาก เหมือนกับว่ามันจะได้เจอตัวอะไรในนั้นแน่ๆ

 

เราเคยนั่งวาดรูปแล้วรู้สึกว่าทำแล้วไม่ได้ดังใจก็หงุดหงิด จนปากกาหล่นลงพื้น ไมโลคงมองเราอยู่ มันเดินเข้ามาหาแล้วเอาคางมาเกยขา เหมือนจะปลอบใจว่า “จะหงุดหงิดไปทำไม”

เวลาไปรษณีย์หรือคนส่งของมาหน้าบ้านไมโลจะไปถึงหน้าบ้านก่อน ถ้ายังไม่มีใครมามันก็จะวิ่งมาตามคนในบ้านออกไปดู เวลาใครออกจากบ้านไปแล้วกลับเข้ามา ไมโลก็ต้อนรับด้วยอาการดีใจดังว่าเรานั้นหายหน้าไปหลายเดือน

ไมโลชอบนอนในห้องทำงานของเรา เพราะว่ามีเครื่องปรับอากาศ เมื่อไหร่ที่เราเปิดเครื่องปรับอากาศ ไมโลจะเดินขึ้นบันไดมาห้องทำงาน แล้วเกาประตู 2 ครั้ง เป็นอันว่ารู้กัน ไมโลก็จะเข้ามานอนตากแอร์จนพอใจ

 

เราเคยเห็นภาพห้องทำงานของนักวาดภาพประกอบในต่างประเทศที่เขามีหมาในห้องทำงาน ภาพนั้นมีหมากำลังมองเจ้าของกำลังวาดภาพ เราอยากมีภาพแบบนั้นบ้าง แต่เอาเข้าจริงเราไม่เคยเห็นไมโลมองเราวาดรูปเลย มันเข้ามาในห้องทำงานเพื่อนอนรับอากาศเย็นๆ เท่านั้น (ไอ้หมาเอ้ย…)

เราทำงานอยู่ที่บ้าน ไมโลจึงเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนที่ใกล้ชิดที่สุด เวลานึกเบื่อเรื่องราวบางอย่างก็ไปกอดไมโลหรือเล่นกับมัน ช่วงเวลานั้นเหมือนว่าทุกเรื่องมันผ่อนคลาย พอได้กำลังใจดีๆ เราก็ลุกกลับไปทำงานต่อ

 

ปีนี้ไมโลอายุ 17 ปี นับว่าเป็นหมาชราอย่างสมบูรณ์ มีอาการของหมาแก่ทุกอย่าง ทั้งหลงลืม ไม่เล่นกับใครแล้ว ร้องโดยไม่มีสาเหตุ ขับถ่ายผิดที่ผิดทาง ไม่ยอมนอน และไม่สามารถเดินขึ้นบันไดมาหาเราได้อีกแล้ว

แต่ทุกคนในบ้านก็ยังรักไมโลเหมือนเดิมและเหมือนว่าจะรักยิ่งกว่าเดิม…