Published on ISSUE 19
บางที....โลกใบนี้สวยงามเกินกว่าจะมีที่ว่างให้กับความผิดพลาดใดๆ

Brave to Accept the Truth : กล้าที่จะยอมรับความจริง

เรื่อง : howl the team ภาพ : Gratuaidong

ลูกหมาน้อยเกลียดตัวเองที่มีเพียงแค่ 3 ขา

ทุกครั้งที่มันมองสุนัขตัวอื่นที่มีขาครบ 4 ข้าง มันยิ่งรู้สึกปวดใจ การมี 3 ขา ดูเหมือนว่าเป็นสัญลักษณ์ของความผิดพลาด คล้ายรอยแผลเป็นที่บอกว่านี่คือสิ่งที่ไม่สมบูรณ์

ไม่แปลกหรอกที่เพื่อนๆ พี่น้องของมันถูกเลือกโดยเจ้าของคนอื่นๆ ไปหมดแล้ว เหลือเพียงแต่มันตัวเดียวที่ยังคงอยู่ในร้านนี้ ถ้าเลือกได้มันก็อยากเกิดมาด้วยร่างกายที่สมบูรณ์พร้อม แต่มันเลือกไม่ได้ เช่นเดียวกับหลายๆ อย่างบนโลกนี้

มันเคยชินเสียแล้วกับการถูกคนชะโงกหน้ามองมาด้วยสายตาแปลกใจเมื่อเห็นขา 3 ข้างของมัน พร้อมกับน้ำเสียงเห็นใจว่า “น่าสงสารจังเลยนะ” แต่สุดท้ายทุกคนก็เมินมันไปแล้วเลือกสุนัขที่ร่างกายสมบูรณ์แทน ลูกหมาน้อยไม่เคยคิดโกรธเคืองเขาเหล่านั้น มันเข้าใจดีว่าถ้าต้องเลือกแล้ว ทุกคนก็ล้วนแต่อยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง ถ้ามีอะไรที่น้อยใจได้ ลูกหมาน้อยอยากน้อยใจต่อโชคชะตา เพียงแค่มีขาครบ 4 ข้าง แค่นั้นมันก็เหมือนกับสุนัขทั่วๆ ไป มันก็จะมีเจ้าของและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

บางที….โลกใบนี้สวยงามเกินกว่าจะมีที่ว่างให้กับความผิดพลาดใดๆ

ลูกหมาน้อยขยับตัวอย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นว่ามีคนชะโงกหน้ามาดูมันอีกแล้ว คนนี้ก็คงไม่ต่างจากทุกๆ คนที่มันเคยเจอมาหรอก ถ้อยคำปลอบใจอะไรนั่นมันได้ยินมาจนเบื่อแล้ว แต่ลูกหมาน้อยก็ต้องแปลกใจเมื่อใครคนนั้นอุ้มมันขึ้นมา

“นี่เค้าเดินได้ไหมครับ” ชายหนุ่มที่อุ้มมันขึ้นมาถามคนขาย

“เดินได้ตามปกติเลยครับ น่าสงสารเค้านะ พอเห็นมีสามขาแบบนี้ก็ไม่ค่อยมีใครอยากซื้อเลย”เจ้าของร้านตอบ ชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนที่จะตอบว่า

“งั้นผมขอรับเค้าไว้เองก็แล้วกันนะครับ”

ลูกหมาน้อยแทบไม่เชื่อหูตัวเอง นี่มันเป็นไปได้ด้วยหรือ ไม่ว่าใครก็คงเคยอ่านวิธีการเลือกลูกสุนัขจากในอินเทอร์เน็ตกันแล้วแน่ๆ ทุกบทความพูดเหมือนกันว่าให้เลือกสุนัขที่ร่างกายแข็งแรง ด้วยเหตุนี้ทำให้ไม่น่ามีใครที่จะเลือกมันเลยแท้ๆ

เมื่อเขาวางมันลงกับพื้นลูกสุนัขก็ต้องแปลกใจแทน เพราะขาของชายหนุ่มคนนั้นข้างหนึ่งทำจากโลหะ มันเผลอจ้องมองอยู่นาน จนชายหนุ่มเห็น จึงยิ้มให้มันอย่างอ่อนโยน

“ฉันเองก็ไม่สมบูรณ์เหมือนกับแกนั่นแหละ แต่อย่าเสียใจไปเลย การเป็นตัวของตัวเองนั่นแหละดีที่สุดแล้ว”ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างนิ่มนวล แล้วในตอนนั้นเองลูกหมาน้อยก็เข้าใจ…ตัวมันไม่ได้ขาดอะไรไปเลย เพียงแค่มันยอมรับและก้าวเดินต่อด้วยทุกอย่างที่มันเป็นแค่นั้นก็พอแล้ว

“แล้วที่สำคัญ”ชายหนุ่มยิ้มพลางลูบหัวลูกหมาน้อย “ต่อให้แกมีแค่ 3 ขา แต่ฉันยังมีขาอีกข้างหนึ่ง พอมานับรวมกันแล้ว…”

“มันก็เป็นสี่ข้างพอดีเลยไม่ใช่หรือไง”