สุนัขทหารถือเป็นฮีโร่แห่งสนามรบที่เราควรยกย่อง
ในสงครามแต่ละปีนอกจากมนุษย์แล้ว ได้มีการใช้สุนัขทหารหรือ War Dog ร่วมรบในพื้นที่ต่างๆ มากมาย โดยเฉพาะในตะวันออกกลางที่มีการใช้สุนัขทหารกว่า 3,000 ตัว เพื่อลาดตระเวนป้องกันการก่อการร้าย
มีการใช้สุนัขสงครามเป็นครั้งแรกในตอนช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 โดยประเทศเยอรมันนีใช้สุนัขเพื่อส่งสารหรือเครื่องมือปฐมพยาบาลให้กับทหารในสนามรบ จากนั้นก็เริ่มมีการฝึกมากขึ้นก่อนที่ในสงครามโลกครั้งที่สอง ทางสหรัฐอเมริกาได้มีการใช้สุนัขทหารในสงครามเกาะกวมและสงครามเวียดนามเป็นจำนวนมาก
สายพันธุ์ที่โด่งดังและเป็นดั่งตัวแทนของสุนัขทหารคือสุนัขพันธุ์ German Shepherd นอกจากนี้หลายประเทศก็นิยมฝึกสุนัขพันธุ์ Doberman รวมไปถึง Labrador Retriever และ Belgian Malinois โดยสิ่งสำคัญที่สุดของเหล่าสุนัขทหารคือความเงียบและการเชื่อฟังคำสั่ง เพราะในสนามรบ ความผิดพลาดเล็กๆ เพียงนิดเดียวก็อาจหมายถึงชีวิตได้
ในการฝึกสุนัขทหารนั้นจะเป็นการฝึกแบบจับคู่ระหว่างครูฝึกและสุนัข โดยจะอยู่ด้วยกัน ออกกำลังกายร่วมกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ทำให้เกิดสายสัมพันธ์และเชื่อใจกันอย่างแน่นแฟ้น จากนั้นจึงเริ่มฝึกพวกชุดคำสั่งและสัญญาณมือ รวมไปถึงการเผชิญหน้ากับวัตถุระเบิด สุนัขทหารที่ดีต้องสามารถรู้จักควบคุมตัวเอง สุนัขทหารจะเงียบ ไม่จู่โจมนอกคำสั่ง และตัดสินใจเข้าโจมตีได้อย่างเหมาะสม
ในปัจจุบัน สุนัขทหารยังมีโปรแกรมฝึกพิเศษจนสามารถทำได้แม้กระทั่งกระโดดร่มจากเครื่องบินพร้อมคนบังคับ หรือถูกฝึกให้ขนส่งไปพร้อมกับยานสะเทินน้ำสะเทินบกก็ได้
เมื่ออยู่ในสนามรบแล้วสุนัขทหารเกิดบาดเจ็บ ผู้บังคับสุนัขซึ่งได้ถูกฝึกให้มีความรู้ทางสัตวแพทย์ จะเป็นผู้ปฐมพยาบาลเบื้องต้น แต่ถ้าบาดเจ็บหนักก็จะถูกลำเลียงกลับไปยังโรงพยาบาลทหารที่ใกล้ที่สุดเพื่อทำการรักษาต่อไป ในสหรัฐอเมริกา สุนัขทหารที่บาดเจ็บหนักไม่ว่าทั้งทางร่างกายหรือจิตใจ จะถูกส่งกลับไปที่ Holland Working Dog Veterinary Hospital ที่ San Antonio รัฐเท็กซัส เพื่อรักษาร่างกาย หรือพบจิตแพทย์สัตว์เพื่อบำบัดอาการป่วยทางจิต สุนัขทหารส่วนใหญ่มักจะหายใน 2-3 สัปดาห์ และกลับไปสู้ต่อในสนามรบได้
หลังจากที่ออกปฏิบัติการประมาณ 4-5 ครั้ง สุนัขทหารเมื่ออายุได้ประมาณ 8-9 ปี จะถูกปลดประจำการ ส่วนใหญ่แล้วพวกเขามักจะดุเกินกว่าให้คนธรรมดาเลี้ยงได้ เลยมักถูกส่งไปทำงานที่สถานีตำรวจหรือเป็นหนึ่งในหน่วยรักษาความปลอดภัย หรือไม่แล้ว…ท้ายที่สุดผู้บังคับสุนัขหลายคนก็ตัดสินใจเลี้ยงสุนัขทหารเหล่านั้นไว้เองเพราะความผูกพันที่แน่นแฟ้น
นี่อาจเป็นการบอกเราว่า หากพวกเขาได้ใช้ความกล้าหาญปกป้องสันติภาพให้กับเราแล้ว จากนี้ไปก็ถึงเวลาที่พวกเราจะต้องเป็นฝ่ายที่ปกป้องพวกเขาคืนบ้างแล้วเช่นกัน
