ควันโขมงคลุ้งไปทั่วแล้ว
ไฟฉุกเฉินหมุนแวววาวอยู่รอบๆ นี่คงเป็นสัญญาณของเรื่องร้ายจริงๆเสียแล้ว
ชายหนุ่มครูฝึกเปิดกรงของสุนัขทั้งสองตัวออก ในมือข้างซ้ายยังคงกำเชือกจูง พร้อมๆกับการปลดสายคล้องที่คอ จมูกของทั้งสองฟุดฟิด และทันทีที่ปลดบ่วงที่ลำคอออก เจ้าดัลเมเชียนหนุ่มสะบัดตัวอย่างคล่องแคล่ว และพุ่งหายเข้าไปในกองเพลิง ก่อนที่บูลมาสทิฟฟ์รุ่นใหญ่ที่ถูกปลดสายคล้องคอช้ากว่าเพียงนิดหน่อยจะควบเท้าตามกันเข้าไปในบ้าน ไฟของไซเรนยังคงหมุนทำงานอยู่อย่างนั้น สุนัขทั้งสองแทบไม่ได้ยินอะไรนอกจากเสียงเปลวไฟที่ลุกท่วมประทุกับไม้จนแตกหัก
ร้อน… ไอร้อนคุขึ้นมากจนสัมผัสได้ สุนัขดัลเมเชียนหนุ่มทะยานขึ้นบันไดไปยังอาคารชั้นบน ส่วนเจ้าบูลมาสทิฟฟ์กำลังดมที่พื้นและวิ่งเข้าไปสำรวจห้องด้านล่างเพื่อเป้าหมายเดียวกัน คือหาชีวิตที่ติดอยู่ข้างในและพาเขาออกไปด้านนอกให้ได้เร็วที่สุด เหมือนกับที่ชายหนุ่มครูฝึกของเขาฝึกให้ทำมาตลอดสองปี บูลมาสทิฟฟ์วิ่งเข้าออกห้องในชั้นล่างจนครบ ก่อนเจ้าดัลเมเชียนจะตะกุยช่องหน้าต่างพร้อมส่งเสียงเรียกให้ตามมันขึ้นไปยังด้านบน
เจ้าดัลเมเชียนที่คล่องตัวกว่าทะยานเข้าไปในห้องก่อนผ่านช่องหน้าต่างที่เปิดทิ้งเอาไว้ ส่วนเจ้าบูลมาสทิฟฟ์ตะกายขอบตามไปไม่ห่าง ทั้งสองพบกับร่างของเป้าหมายแล้วบนเตียง ดัลเมเชียนกระโดดเหยงไปมารอบๆ เจ้าบูลมาสทิฟฟ์งับไปที่เป้าหมายเข้าที่หัวไหล่และพยายามลากเขาไปยังช่องที่เข้ามา
ต้องออกไปแล้ว…ไฟกำลังลามห้องนี้..
บูลมาสทิฟฟ์ลังเล จะลากร่างเป้าหมายที่กำลังคาบนี้กระโดดข้ามช่องหน้าต่างไปอย่างไร ไหนจะบันไดที่ไหม้เสียรอมร่อ เจ้าดัลเมเชียนเห่าเรียกมันไปยังหน้าต่างอีกบานที่หันไปด้านนอก ดูเหมือนว่าการขนย้ายที่ง่ายที่สุดอาจจะต้องลากเป้าหมายของพวกมันขึ้นไปยังเก้าอี้ และพาออกไปจากอาคารนี้ผ่านหน้าต่างชั้นบน…
เสียงบันไดพาดมาที่ขอบหน้าต่างภายในไม่กี่วินาทีที่เจ้าดัลเมเชียนชะโงกหน้าออกไป ดัลเมเชียนหนุ่มกระโจนขึ้นไปก่อนเช่นเคย ก่อนที่บูลส์มาสทิฟฟ์จะลากร่างของเป้าหมายออกมาได้อย่างต่องแต่งสะบักสะบอม ใบหน้าที่คุ้นเคยรอพวกมันอยู่ด้านล่าง ชายหนุ่มครูฝึกปรบมือเสียงดังให้กับมันทั้งสองพร้อมกับผู้คนรอบๆ ไฟไซเรนถูกปิด โฟมดับเพลิงบางส่วนถูกฉีดเข้าไปในอาคาร และไม่นานไฟทั้งหมดก็มอดลง ทั้งสองได้รับกระดูกเคี้ยวเล่นสองชิ้นเป็นการชมเชย กลุ่มชายในเสื้อเชิ้ตเข้ามาลูบหัวเจ้ามาสทิฟฟ์เป็นการใหญ่
ชายหนุ่มครูฝึกค่อยๆ หยิบเป้าหมายที่มันลากลงมาจากอาคารออก เป็นกระสอบทรายที่จำลองรูปคนได้ไม่ค่อยเหมือนเท่าไรนัก ที่ไหล่ของมันมีรอยคมเขี้ยวจมอยู่ ชายหนุ่มครูฝึกหัวเราะร่า ภารกิจจำลองสถานการณ์จริงลุล่วงไปด้วยดี ทั้งสองตัวทำหน้าที่สุนัขดับเพลิงได้อย่างยอดเยี่ยม ศิษย์เอกของเขาสองตัวนี้ได้จบการศึกษาแล้วอย่างสมบูรณ์
ชายหนุ่มครูฝึกคุยกับชายในเสื้อเชิ้ตหลายคนก่อนจะยกมือไหว้อำลา ภารกิจการฝึกของเขาคงจบลงแล้ว หลังจากนี้เขาคงต้องไปทำหน้าที่ฝึกสุนัขกู้ภัยตัวอื่นๆ ดัลเมเชียนและบูลมาสทิฟฟ์ วิ่งกวดกันมาหาชายหนุ่มครูฝึก คายกระดูกขบเคี้ยวไว้บนพื้นและแหงนมองหน้าเขา หางกระดิกรัวเช่นเคยราวกับต้องการให้เขาชื่นชม แต่มันไม่อาจจะรู้ได้เลยว่าเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว และมันจะดำเนินไปพร้อมๆ กับคำกล่าวอำลาที่มันทั้งคู่ไม่อาจจะฟังเข้าใจได้เลย
เขาก้มลงลูบหัว เจ้าดัลเมเชียนตะกายเขาบนใบหน้า เขาหัวเราะ ก่อนจะคล้องสายคล้องคอแล้วลากมันกลับไปอยู่ในกรง เพราะเขามั่นใจมากว่าหากปล่อยไว้ ทั้งสองจะต้องหาทางทำภารกิจทั้งฉุดลากยื้อเขาไว้สำเร็จจนได้ หากมันทั้งสองรู้ว่านี่เป็นวันลากันไปตลอดกาล
เสียงครางหงิงๆของบูลมาสทิฟฟ์และเสียงเห่าของเจ้าดัลเมเชียนดังไล่หลัง ถึงแม้ชายหนุ่มครูฝึกจะห้าวหาญแค่ไหน
แต่เขาไม่อาจจะซ่อนน้ำตาของเขาได้เลย
